"Muzyka to życiodajna siła".
Frederic Rzewski

(...) Wszyscy znamy te teksty, jest w nich taka siła, moc. Utwór Dziwny jest ten świat, w którym mowa o tym, jak człowiekiem gardzi człowiek, można uznać jako kwintesencję tego, co obserwujemy na świecie (...) Chciałbym, żeby wszystko skończyło się dobrze. Taką też mam nadzieję. Że wyjdziemy kiedyś  z konfliktów, dojrzejemy do akceptacji. "Że ludzi dobrej woli jest więcej", jak śpiewał Niemen. (...) Jestem idealistą. Wierzę w ludzi. Żyję na co dzień w Kanadzie, w kraju, w którym doszło do wielkich zmian. Każdy człowiek jest tam sobą, tym, kim chce być. (...) Chciałbym żeby wszędzie tak było. W taki świat wierzę i mam nadzieję, że tym spektaklem dokładam do tego swoją małą cegiełkę.
Fragmenty wywiadu z choreografem Robertem Glumbkiem.
 

Projekt Coming Together opiera się na koncepcji dotyczącej realnego poczucia wspólnoty. Naszym zadaniem jest akceptacja faktu, iż jesteśmy częścią pewnej grupy. Czasem ludziom łatwo jest być razem, a czasem okazuje się to niemożliwe. Są osoby, z którymi nawiązujemy relacje lekko i bez trudu, ale spotykamy także ludzi, z którymi nie znajdujemy wspólnego języka. Współdziałanie nie zawsze się udaje. Wiemy jednak, że dążenie do zjednoczenia pozostaje najwyższą ludzką wartością. Ponadto, tworząc spektakl, pracujemy m.in. nad utworem Amerykanina o polskich korzeniach, sami będąc kreatywnymi przedstawicielami obu kultur: amerykańskiej i polskiej. Choreograficznie bazujemy zarówno na estetyce baletu współczesnego, jak i klasycznego. Nacisk na zróżnicowanie stylów tanecznych to zasługa samych tancerzy. Ta współpraca bardzo nas do siebie zbliżyła. Był to proces niezwykle osobisty zarówno dla choreografów, jak i dla tancerzy.
Fragment wypowiedzi choreografa Kevina O'Daya.

Coming Together i Attica to utwory skomponowane przez Frederica Rzewskiego. Wydane w 1974 roku, pozostają ponadczasowe. Poddawane są różnorodnym interpretacjom, zarówno muzycznym, jak i tanecznym. Opera na Zamku także podejmuje próbę przybliżenia publiczności tych przełomowych dzieł sztuki awangardowej, tłumacząc libretto na język polski (za zgodą kompozytora) po raz pierwszy w historii.

Katarzyna Huzar-Czub:
Możliwość przetłumaczenia tekstu, który posłużył za libretto Coming Together, to dla mnie zaszczyt. Przekład poetycki jest moim ulubionym rodzajem przekładu, musiałam jednak pamiętać o kontekście, w jakim ów utwór powstał. Melville napisał wiersz, nie zdając sobie z tego sprawy! To Frederic Rzewski, dzieląc zdania w specyficzny sposób, poszerzył nam, odbiorcom, pole do interpretacji. 
Przekład Attiki okazał się wyzwaniem. Proste zdanie okazało się zupełnie nieproste. Na szczęście tekst czyta Konrad Pawicki. Nie wypada się martwić!