Wirtuoz poezji Aleksander Puszkin i wirtuoz muzyki Piotr Czajkowski? Duet unikatowy i wręcz transcendentny. Z tej niesamowitej syntezy powstało operowe arcydzieło, które mówi o nas językiem niebywale aktualnym, tak jak od wieków nie starzeją się nasze emocje czy zakręty naszych wyborów życiowych. Piękno bliskie absolutowi, z nadzwyczajną potęgą uzdrawiania duszy...
Poezja Aleksandra Puszkina to kwintesencja romantyzmu: subtelność, moc słów, olśniewające frazy i trafne psychologiczne spostrzeżenia. To  znawca duszy ludzkiej i meandrów ludzkich losów. Czuły obserwator, zaklinający ludzkie dylematy w pełne muzyki wersy, ale i przenikliwy kontestator rzeczywistości.
Poeta postawił swoich bohaterów, Tatianę i Eugeniusza, na wielu zakrętach: to niespełniona miłość, udręka pomimo namiętności, zadawanie bólu, bezsensowna śmierć w tle, chybione decyzje, spóźniona refleksja.
Piotr Czajkowski skomponował operę do poematu Aleksandra Puszkina, choć początkowo ta historia wydała mu się nadmiernie banalna. Docenił jednak jej literackie piękno i przeniósł na scenę historię Eugeniusza i Tatiany z muzyką pełną ciepłych barw, mocnych dramatycznych momentów. Dwa arcydzieła połączone w czułą i nieśmiertelną perłę rosyjskiego liryzmu, poruszające nas ? współczesnych ? nawet tych pozornie mało emocjonalnych. Uniwersalne lekarstwo na codzienne życiowe zakręty.

O operowych drogowskazach na zakrętach sztuki i dlaczego tego potrzebujemy rozmawia dyrektor Opery na Zamku Jacek Jekiel z Pią Partum, reżyserką spektaklu.